Bu Zamana Kadar

-Bu zamana kadar pek çok arkadaşımın derdini dinledim. Sanırım iyi bir dinleyici olduğumu düşünüyorlar. Birde genelde olumlu konuşan ve durumu değiştirmek için seçenek sunan, cesaret veren kişi ben olduğumdan bana gelirler. Benim dertlerime gelirsek genelde dinlermiş gibi yapar üstün körü bir kaç tavsiye verirler. Ya da ben öyle hissediyorum. Aslında ben sıkıntılarımı çok paylaşmam. Genelde kendim çözerim ya da zamanla düzelmesini veya unutmayı umarım. Genelde "kanka ben ne yapıcam yaaa" ya da "kanka gel kahve içelim" diyerek konuya girilir. Özellikle vize ve final sonuçları açıklandığı dönem olur bunlar. Bakıyorumda bu zamana kadar hep dert dinleyen taraf oldum. Tanıdığım insanlar bana garip bir şekilde güveniyorlar gibi. Dinleye dinleye sessizleşmeye başladım. Bir saatlik bir konuşma düşünün sadece 10 cümle kırmuşum. Sık sık dalıyorum. Sen değiştin sessizleştin diyorlar. Ya konuşacak bir şey bulamıyorum ya da o an canım istemiyor. Birde konuşmak yerine yazarak kendimi daha iyi ifade ettiğimi farkettim. Herkese mektup yazamam ya sayfalarca. Sosyal medyada kafasını ütelediğim adamlar karşılıklı oturunca konuşmam için dürtüklüyor. Birde eskiden hep müze zamanımdan ve deniz tarihinden konuşurdum. Bunun insanları sıktığını farkedip kendimi frenleyince sessizlik devresine geçiş başladı. Bazen sinema ve edebiyat tartışacağım sıkı dostlar istiyorum. Varlarda. Ama yoğun insanlar. Sınıf arkadaşlarımla dahi bazen zor buluşuyoruz. Birde dost meclisinde ilgi alanlarının ve seviyenin biraz uyuşması gerek. Sinema konuşurken bir filminden bahsederken Ferzan Özpetek'in kim olduğunu anlatmanız gerekiyorsa o muhabbetten zevk alamazsınız. Pek çok insanın potansiyelinin farkına varması konusında yardımcı oldum. Fakat sonunda kendi potansiyelimi unuttum. Bir yeteneğinizi, zanaatınızı unutmak gibi bu. Sonra insan benim şuna yeteneğim vardı diyerek bir anda uyanıyor. Sonra o anki hale neden geldiğinizi, neden unuttuğunuzu acı bir şekilde sorguluyorsunuz. Son dönemde yaptığım bir iki flood, yayımlanan yazılar, okulda verilen bir ödevim potansiyelimi tekrar hatırlamama yardımcı oldu. Uyandım.

İşte bende bir nebze derdimi anlattım.